สรุปภาพ AEC สาระเนื้อหานั้น อยู่ที่ ใน ปี 2015 ภาษีสินค้าจะเป็น 0% และไม่มีการจำกัดโควต้าสินค้า หมายถึงสินค้าเข้าออกเคลื่อนย้ายระหว่างประเทศอาเซียนได้อย่างเสรี (ในที่นี้คือสินค้าที่มีแหล่งผลิตที่ใช้แรงงานอาเซียน วัตถุดิบอาเซียน หรือ RVC รวมกันถึง 40%) ซึ่งรวมถึงประเทศน้องใหม่4ประเทศ CMLV คือกัมพูชา พม่า ลาว เวียดนาม และยังต้องลดมาตรการกีดกันการค้า Non Tariff Barier NTB ที่ประเทศคู่ค้าจะกล่าวอ้างเพื่อกีดกันสินค้าใดๆเข้าประเทศ นอกจากสินค้า ยังเปิดเสรี บริการ Service แรงงาน Labour เงินทุนCapital และ การลงทุนInvestment ที่เคลื่อนย้ายระหว่างประเทศแบบเสรี หมายถึงมีการแย่งตลาดแรงงาน แรงงานอาชีพย้ายออกนอกประเทศได้หรือนำแรงงานเข้าประเทศ ตลาดเม็ดเงินลงทุนและการลงทุน แรงงานฝีมืออาชีพมีสิทธิเลือกทำงานในประเทศใดก็ได้ ขณะที่นักลงทุนต่างชาติมีสิทธิลงทุนในประเทศใดใน10 ประเทศอาเซียน และเคลื่อนย้ายเงินแบบเสรี การย้ายฐานการผลิต เพื่อไปใกล้ตลาดปลายทางและใช้แรงงานตำ่ทำได้ง่ายขึ้น ธุรกิจบริการ นักลงทุนในกลุ่มอาเซียนจะสามารถถือครองหุ้นได้มากกว่า 70% โดยได้รับสิทธิเยี่ยงคนในชาติ บริการแรกเริ่มมี 12 ประเภท ได้แก่ บริการธุรกิจวิชาชีพ สื่อสารโทรคมนาคม ก่อสร้าง จัดจำหน่าย การศึกษา ด้านสิ่งแวดล้อม ด้านการเงิน ด้านสุขภาพ ด้านการท่องเที่ยว ด้านนันทนาการ ด้านขนส่ง บริการอื่นๆ โดยเฉพาะสาขา ICT Health Tourism Aviation จะถือหุ้น70%ได้ในปี2553 การเชื่อมโยงระหว่างประเทศเป็นเครือข่ายเศรษฐกิจ นั้นยังเชื่อมโยงกับ เกาหลี จีน ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ และ อินเดีย ที่ว่าเป็น ASEAN +3 +6 ที่จะมีการใช้สิทธิประโยชน์เยี่ยงชาติในอาเซียน ในเรื่องภาษี FTA สาระสำคัญที่ผู้ประกอบการควรสนใจคือ การรวมตลาดและฐานการผลิตในอาเซียนร่วมให้เป็นหนึ่งเดียว ซึ่งมีประชากร 600 ล้านคน และ ประเทศไทยได้ส่งออกไป อาเซียนสูงเป็นอันดับหนึ่งถึง 22% นับเป็นโอกาสทางการตลาด และการแสวงหาแรงงานราคาถูกจากประเทศเพื่อนบ้าน การรวมตลาดทุนกับ สิงค์โปร์ มาเลเซีย ส่วนปัจจัยเสี่ยงจะเป็นเรื่อง คู่แข่ง เช่นสปาจากต่างชาติก็สามารถเข้ามาเปิดกิจการแข่งกับเราได้ สินค้าที่นำเข้ามาที่มีต้นทุนผลิตต่ำกว่าและราคาถูกว่าทำในไทย การเข้ามาTake over และควบรวมกิจการจากต่างชาติ ในกรณีธุรกิจไทยไม่แข็งแรง เช่น ธุรกิจค้าปลีก ธุรกิจการเงิน เป็นต้น การแปลงสัญชาติสินค้าจากประเทศคู่ค้านอกอาเซียน จีน ญี่ปุ่น เกาหลี อินเดีย ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ กับ กลุ่ม APEX รัฐเซีย ปาปัวนิวกินี่ สหรัฐ ชิลี่ ทั้งนี้ธุรกิจไทยต้องปรับตัว คือ
- ด้านความคิด ต้องไม่คิดเฉพาะตลาดในประเทศไทยเท่านั้น เพราะอาณาเขตการค้าได้ขยายตัวแล้ว
- ในด้านมาตรฐาน การผลิต การให้บริการ ยกระดับมาตรฐาน เพื่อตอบสนองลูกค้าในประเทศปลายทาง และลดต้นทุนให้สามารถแข่งขันได้ การเพิ่มมูลค่าเพิ่มด้วยนวัตกรรม และความคิดสร้างสรรค์ที่ใส่ลงไป
- ทำสิ่งที่ตัวเองชอบและถนัด โดยพัฒนาจากภูมิปัญญาพื้นบ้าน ไปได้ เช่นกาแฟ มีสตาร์บัค ระดับโลกสู่ไทย ก็มีกาแฟเอี้ยแซ ดั้งเดิมเยาวราช สู่ตลาดโลกได้ ไหมไทย นวดแพทย์แผนไทย โดยพัฒนามันให้เป็นความถนัดหลักของเรา ที่แตกต่าง เลียนแบบยาก นำไปผลิตได้หลากหลายและ ตรงใจลูกค้าหรือลูกค้าให้คุณค่ามัน เช่น ถนัดเรื่องหมู ทำกุนเชียง หมูหยอง หมูแผ่น แหนม ไส้กรอก
- ไป ศึกษาตลาดต่างประเทศ ไปแบบเล็กๆ ดูเชิงก่อน ในประเทศเพื่อนบ้าน ดูนิสัยใจคอ คู่ค้า ลูกค้า ลูกน้องในประเทศนั้นๆ กฏหมายข้อบังคับประเทศนั้นๆ แล้วค่อยขยายที่หลัง
